Πληροφορίες

ΚΟΡΩΠΙ

Το Κορωπί ήταν ανέκαθεν το μεγαλύτερο χωριό των Μεσογείων και παραμένει ακόμη ως η μεγαλύτερη πόλη. Ήταν η πρώτη πρωτεύουσα του Δήμου Κεκροπίας (1840) που μετονομάσθηκε σε Δήμο Κρωπίας το 1842. Έγινε Κοινότητα από το 1912 και το 1946 πάλι Δήμος Κρωπίας.

Κατά την τουρκοκρατία η επικρατέστερη καλλιέργεια ήταν της ελιάς. Όμως γύρω στις αρχές του 20ου αιώνα η καλλιέργεια του αμπελιού αυξήθηκε αλματωδώς και ανάλογη ήταν και η παραγωγή κρασιού. Αξιοσημείωτη ήταν επίσης και η παραγωγή κηπευτικών. Από τα τέλη του 19ου αιώνα πολλοί ήταν οι κάτοικοι που στράφηκαν προς τις επιστήμες και διακρίθηκαν ως γιατροί, δικηγόροι, εκπαιδευτικοί και στρατιωτικοί.

 

Προϊστορική Εποχή

Υπάρχουν πολλά ευρήματα που μαρτυρούν ότι η περιοχή του Κορωπίου κατοικήθηκε από τους προϊστορικούς χρόνους (3.000 π.Χ.). Οικισμός και νεκροταφείο έχουν ανακαλυφθεί εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το Κέντρο Υγείας. Προϊστορικοί επίσης οικισμοί βρίσκονται στις τοποθεσίες Κόνρα Γκλιάτε, Κάστρο Χριστού (μονή Βηθλεέμ) και αλλού.

 

Ιστορική και Κλασική Εποχή

Στις τοποθεσίες Φουβάγια και Κάστρο Χριστού τοποθετείται ο αρχαιότατος και μεγάλος Δήμος Σφηττού. Ο Σφηττός μνημονεύεται και στα έργα του Αριστοφάνη "Πλούτος" και "Νεφέλαι". Η επικοινωνία με την Αθήνα γινόταν μέσω της Σφηττίας οδού (από το διάσελο του Υμηττού με σημερινό τοπωνύμιο "Ντούκα").

Στην τοποθεσία Λαμπρικά ήκμαζε επίσης ο Δήμος των Λαμπτρών όπου και το άγαλμα του βασιλιά της Αθήνας Κραναού. Σημαντικά είναι τα Ιερά του 5ου αιώνα π.Χ. του Διός Ομβρίου και Απόλλωνος Προοψίου πάνω σε οροπέδιο του Προφήτη Ηλία Υμηττού, που ταυτίζονται με τα περιγραφόμενα από τον Παυσανία, καθώς και το αρχαιότατο υδραγωγείο δυτικά του Κορωπίου, μη επισκέψιμο σήμερα.

 Βυζαντινή Εποχή

Γραπτές πηγές αυτής της περιόδου είναι σπάνιες. Υπάρχουν ωστόσο αξιολογότατοι βυζαντινοί Ναοί που φανερώνουν τη συνέχεια της κατοίκησης, όπως της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και του Αγίου Λουκά. Σώζονται επίσης με μεταγενέστερες μεταβολές και προσθήκες οι Ναοί της Παναγίας του Κουρσαλά (μέσα στην πόλη με θαυμάσια εικονογράφηση του Γεωργίου Μάρκου, 1732), του Αγίου Δημητρίου στον Σαρωνικό και των Αγίων Αναργύρων. Το ερείπιο της Αγίας Φωτεινής εξαφανίστηκε δυστυχώς μόλις πρόσφατα (2001). Μέρος του τείχους του Κάστρου του Χριστού ανάγεται επίσης στους Βυζαντινούς χρόνους.

 

Αρβανίτες

 Σημαντικό γεγονός του τέλους της Βυζαντινής περιόδου είναι η κάθοδος των Αρβανιτών (περί το 1420), που προσκλήθηκαν από τους Φράγκους και εποίκισαν τα αραιοκατοικημένα Μεσόγεια, για να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις των Τούρκων. Οι Αρβανίτες αναμείχθηκαν με τον αυτόχθονα πληθυσμό και πολύ νωρίς ενσωματώθηκαν. Η γλώσσα των Αρβανιτών περιέχει μεγάλο αριθμό ελληνικών και λατινικών λέξεων

 

Φραγκοκρατία – Τουρκοκρατία

Κατά την περίοδο αυτή υπάρχουν στην περιοχή διάσπαρτοι μικροί οικισμοί όπως του Λαμπρικά, Σκουπέρη, Κουρσαλά κλπ. Μεγάλο χωριό ήταν μόνο το Φιλιάτη (3 χλμ Δυτικά του Κορωπίου) του οποίου σώζονται η κεντρική εκκλησία του Αγίου Δημητρίου και πενιχρά ερείπια σπιτιών. Εκεί υπάρχει και το "πηγάδι του Πεισίστρατου" που έχει ηλικία πάνω από 2.000 χρόνια. Η ονομασία του χωριού είναι μάλλον Φράγκικη. Στα Ιταλικά σημαίνει νεογνά ζώα. Η σχέση των κατοίκων με τους Φράγκους και το γεγονός ότι ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, μας επιτρέπει μια τέτοια εκδοχή.

Περί το 1700 το Φιλιάτη ερημώθηκε από θανατηφόρα επιδημία και οι επιζήσαντες κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στον Κουρσαλά, που είχε ως κέντρο τον Ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου. Οι νέοι κάτοικοι έδωσαν σιγά - σιγά στο χωριό νέα ονομασία Κορωπή (ή Κορωπί-α) και η παλαιά, Κουρσαλάς, λησμονήθηκε.

Κατά τους χρόνους της Επανάστασης του 1821 η συμμετοχή στον αγώνα Κορωπιωτών υπήρξε αθρόα. Αναφέρονται πλέον των 50 αγωνιστών.